Edoardo Penoncini
Il viandante si riconosce dopo / che è passato, sparendo nel nebbione (Boris Pasternak)
6
La bléza j’è chi to pas da mudèla
ch’i sfràƞźa cmè n’ónda i to cavì al vént
alźiéra cmè na nuvla quand at vèd
col tiràǵ dal to surìś gnìrm iƞcóntra
e t’am móv a la śvélta i stus d’la vója
ch’la n’am mòla mai d’èsr aƞcóra l’ónda
ch’l’am pòrta e la và e la vién déntr’ad ti
quand a t’iƞsùnî méntr a féƞ l’amór.
8
La bléza l’è quand a liźén da nóv
ill nùal iƞ ziél ch’ill s’fà pó ill s’a zuà
la maƞ ztéśa ch’la s’a ztità e salvà
ó chill paròll ch’a tgnusèvaƞ csì béƞ
fórsi quéli spanì s’i nòstar lìbar
lèti tant volt sóta na luna tónda
séƞz’andàr a lèt e mi s’al curiòl
dal to pèt a santìr nàsar l’amór.
13
La bléza l’è cal surìś d’ogni dì
quél ch’at purtàvi cmè n’dólz all putìƞn
d’l’orfanotrofî a la dméƞga matina
quél che t’am regalàv sóta ill dó tór
al surìś al gh’à na cóa cmè la cméta
na luś ch’la s’à tgnù insiém tuti int al scur
ad chisti miś ch’j’à tacà séƞza paś...
l’é cla luś ch’a zarchéƞ pr’arvìvr iƞcuó.
21
leggendo Franco Pantaleoni
Aƞch da ƞ’rubìƞ vèć iƞstiƞchì pin d’rugh
squaśi tajà a mità da na saéta
ogni àn s’uƞ ram a spanìs uƞ paƞcùch;
n’ava butinatrìz l’agh bàla intóran
pó la tìra su al nètar pr’al so cuì
la pàr uƞ poèta ch’al cànta la vita.